Hasretim

Hasretim ne yöne
Kim bilir belki de
Bilinmezliğe
Bazen sonuna noktasını bile koyamadığım
Aciz cümlelere
Kırılmış ortadan yarılmış
Sana ulaşmamış
Sadece içimde kalmış
Bastırılmış aşk sözcüklerine
Seninle başlayıp
Yokluğunla sınıfta kalan alfabeme

Hasretim kime
Belki de zehirli bir çiçeğe
Her tuttuğumda elimi kanatan
Zehrini içime akıtan
Bağımlısı yapan
Bir dağ çiçeğine
Hem misler gibi kokan
Hem de yabani
Ele avuca sığmayan
Baharı karlar içinde yaşayan
Kışı güneşten kavuran
Mağrur ve doğada tek rengi olan
Yediverenleri kıskandıran
Dağ çiçeğime

Hasretim nerde
Kimbilir hangi rüyalar şehrinde
Kimlerin düşünü süslemekte
Bir zamanlar bana ördüğü ağı
Şimdi hangi kalplere örmekte
Belki de
O da perişan
Savurmuş yapraklarını tükenmekte
Kuru bir dal misali üşümekte
Umudumuz olan yapraklarını soyunmuş
Yeniden giyeceğimiz günü
Kimbilir belki de beni beklemekte

Hasretim inan
Sensizlik öylesine bir acı ki
Her yer dört duvar her yer zindan
Aydınlık diye bir şey yok ki
Umut yok, gece yok
Yok oğlu yok
Ne mi var ?
Önce hüsran
Yanında bir tutam acı
Ve kadere isyan